Janusz Bałdyga

Na fotografii widzimy artystę (Janusz Bałdyga) z uniesionymi w górę, w dynamicznym geście rękami. Na rękach jest jakby czarny sznur-taśma splątująca ręce. Taśma zasłana twarz. Osoba ubrana jest w białą koszulę
Na fotografii widzimy artystę (Janusz Bałdyga) z uniesionymi w górę, w dynamicznym geście rękami. Na rękach jest jakby czarny sznur-taśma splątująca ręce. Taśma zasłana twarz. Osoba ubrana jest w białą koszulę

Janusz Bałdyga (1954) studiował w ASP na Wydziale Malarstwa w Warszawie obronił dyplom w 1979 w pracowni prof. Stefana Gierowskiego. Był współzałożycielem i członkiem grupy twórczej Pracownia Dziekanka, zwanej również Bałdyga-Onuch-Szajna. Wraz z Jerzym Onuchem i Łukaszem Szajną prowadził Galerię Pracownia w Studenckim Centrum Środowisk Artystycznych „Dziekanka” w latach 1976–79. Od 1976 roku stale współpracuje z teatrem Akademia Ruchu. Jest autorem rysunków, obiektów, instalacji, performance i działań ulicznych. Brał udział w licznych wystawach, sympozjach i manifestacjach artystycznych w kraju i za granicą m.in. w Galerie Donguy, Paryż, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa, Interdruck Schipper Patitz, Lipsk, Galerii Awangarda BWA, Wrocław, Galerii Labirynt 2, Lublin, Galeria Wschodnia, Łódź, Ośrodku Działań Artystycznych, Piotrków Trybunalski oraz licznych projektach w Niemczech, Holandii, Szkocji, Austrii, Rosji, Tajwanie, Białorusi, Szwajcarii, Izraelu, Norwegii, Hiszpanii, Japonii, Indonezji, Kanadzie, USA. Od 2009 roku prowadzi Pracownię Sztuki Performance na Wydziale Rzeźby Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu.

Bałdyga wypracował swój oryginalny  charakter wypowiedzi  artystycznych, w których konsekwentnie redukuje język i środki artykulacji, kreatywnie wykorzystując proste elementy tworząc z nich elementarne struktury – linię, okrąg, prostokąt, punkt. Bałdyga posługuje się pojęciem „miejsca znaczone”, w których ogromne znaczenie ma wyczucie przestrzeni i jej uwarunkowań oraz dynamika, jaką wnosi w nią obecność człowieka. Ciało artysty staje się również elementem konstrukcyjnym, narzędziem opisania przestrzeni, świadectwem zmagania się z materią. Balansowanie wokół punktu krytycznego i próba uaktywnienia sfery utajnionej nieustannie towarzyszy jego działaniom.