Ewa Zarzycka jest artystką z obszaru sztuki konceptualnej, uprawiającą sztukę performance, w tym szczególną jej odmianę tzw. performance mówione, a także rysunek jako zapis autorskich tekstów, schematów, map, wykresów; tworzy obiekty, prace audio, wideo i instalacje. Tworzy podcasty. Mieszka i pracuje w Lublinie i Kazimierzu Dolnym. Sztuką performance zajmuje się nieprzerwanie od lat 80. XX wieku. W latach 1973–1978 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych, obecnie ASP we Wrocławiu. Jej prace znajdują się m.in.w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego we Wrocławiu – Pawilon Czterech Kopuł, Galerii Wymiany Józefa Robakowskiego, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Muzeum Współczesnym we Wrocławiu, Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie, MOCAKu w Krakowie, Fundacji Moje Archiwum Andrzeja Ciesielskiego i Bibliotece Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
Ewa Zarzycka
kolorowa fotografia przedstawia osobę artystki (Ewa Zarzycka), stoi z podniesionymi rękami na tle bękitnego nieba. Przed twarzą ma zielony mikrofon na statywie. Ubrana jest w białą koszulę i czarną koszulkę, nosi okulary. Twarz i ręce oświetlone światłem słonecznym. Wyraz twarzy jakby miala coś powiedzieć
